ความเท็จเป็นโทษทุกประการ

อยากจะเสนอในเรื่องความเท็จ   ความเท็จนั้นแม้แต่ในทางธรรม ยังมีปรากฎในศีลห้า  และในทางโลก การกล่าวในบางเรื่องอาจผิดกฏหมายได้ เช่น  การพูดเท็จต่อศาลในการพิจารณาคดี หรือที่เรียกว่าเบิกความเท็จ

ตามประมาลกฏหมายอาญามาตรา ๑๗๗  ผู้ใดเบิกความเท็จในการพิจารณาคดี ต่อศาล ถ้าความเท็จเป็นข้อสำคัญในคดี  มีโทษจำคุกไม่เกิน ๕ ปี

กฏหมายประสงค์คุ้มครองเจ้าพนักงาน และคู่ความ  ทั้งนี้ก็เพื่อให้ผลการพิจารณาถุกต้องและยุติธรรมมากที่สุด  ดังนี้ การเบิกความเท็จจึงเป็นกฎหมายที่สำคัญในการพิจารณาเรื่องหลักฐาน  กฎหมายจึงมีบทลงโทษ    และการเบิกความเท็จนั้นที่สำคัญ ต้องเกี่ยวแก่ประเด็นข้อพิพาท มีผลในทางคดีเป็นข้อแพ้หรือชนะ   

ดังนี้การเบิกความเท็จจึงเป็นเรื่องที่กฏหมายต้องการให้พยานพูดความจริง  เพื่อพิสูจน์ ประเด็นแห่งคดี  และเพื่อความยุติธรรม  อีกทั้งการเบิกความเท็จต่อศาล ยังเป็นการให้ศาลนั้นพิจารณาผิดพลาด

มีคำพิพากษาฎีกามากมายที่ลงโทษผู้กระทำความผิดฐานนี้  อย่าคิดว่า การเบิกความเท็จ อาจจะไม่มีใครรู้  ไม่มีสิ่งใดที่จะคุ้มครองความเท็จให้คงอยู่ หรือน่าชื่นชม  มีแต่ความจริงเท่านั้นที่จรรโลงโลกให้น่าอยู่ตราบทุกวันนี้  (การเบิกความเท็จก็คือการโกหกศาลนั้นเอง)  ผลจะเป็นอย่างไรท่านคงทราบดี

ดังนี้หากท่านทำงาน อย่าให้ลูกความเบิกความเท็จ ควรให้พุดความจริง  เพราะผลร้ายจะเกิดกับเขามิได้เกิดแก่ท่าน  บาปกรรมมีจริงครับ

นายตรินัยน์  โชติเศรษฐ์ภาคิน   (น.บ. , น.บ.ท. สมัยที่ ๕๙) 

ทนายความ